Karakter

Een Ridgeback is een prachtige hond om te zien en veel mensen vallen op dit mooie uiterlijk. Helaas zijn er nog steeds mensen die zich vergissen in het karakter van de Ridgeback. Ridgebacks zijn intelligente honden die zelfstandig problemen op kunnen lossen. Ze hebben een gevoel van eigenwaarde, een grote wilskracht en zijn vastberaden. Slaafs gehoorzamen aan hun baas zullen ze niet doen, ze denken altijd even na of ze de gevraagde opdracht zelf wel willen uitvoeren en of de beloning wel voldoende is. Door zijn intelligentie en goede geheugen leert een Ridgeback snel. Dat is fijn bij dingen die je ze graag wil leren, maar ook dingen die je liever niet hebt dat ze leren, hebben ze snel door.

Een Ridgeback is zeer trouw, aanhankelijk en toegewijd aan zijn gezin. Hij beschouwt zichzelf echt als onderdeel van het gezin. Hij is het liefst daar waar zijn mensen zijn. Een Ridgeback is absoluut ongeschikt om (buiten) in een kennel, gescheiden van zijn gezin, gehouden te worden. Ondanks zijn grote formaat is het een echte huishond die graag op een warm plekje ligt.

Naar vreemden toe is een Ridgeback terughoudend. Terughoudend is natuurlijk iets heel anders dan angstig of agressief. Ze komen een vreemde wel begroeten, maar zullen deze niet zo enthousiast tegemoet treden als veel andere rassen. Ze blijven dan wat gereserveerd.

Het gezin en het huis zal ook zeker beschermd worden door de Ridgeback. Dit zal hij niet doen door veel te blaffen, maar echt alleen bij onraad. En voor onraad hebben ze echt een neus. Voor het bewaken van huis en haard vindt een Ridgeback het ook niet nodig om veel op en neer te rennen om alles in de gaten te houden. Waken kan volgens de meeste Ridgebacks prima vanaf een lekkere plek waar hij lui kan liggen, liefst in de zon. Voor waken is het soms genoeg om een oog te openen of even om zich heen te kijken. Pas als ze het sterke vermoeden hebben dat er echt iets aan de hand is, dan zullen ze actie ondernemen.

Ondanks hun voorliefde voor luieren op een warm plekje, is voldoende beweging wel belangrijk voor een Ridgeback. Zeker voor een jonge hond is voldoende fysieke en geestelijke uitdaging belangrijk. Een paar keer per dag een blokje om puur om hun behoefte te doen is niet genoeg voor een Ridgeback. Een Ridgeback die niet voldoende beweging of geestelijke uitdaging krijgt, zal uit verveling zelf dingen gaan verzinnen om te doen. Vaak zullen ze dan spullen gaan slopen. De meeste (volwassen) Ridgebacks zullen niet flink gaan rennen of spelen terwijl de baas op een stoel blijft zitten. En een balletje halen doen ze best een keer, maar na een of twee keer zullen ze je aankijken met een blik die zegt ‘haal die bal zelf maar’. Oftewel, als eigenaar van een Ridgeback zul je zelf actief moeten zijn.

Het karakter van een Ridgeback maakt dat ze een zeer consequente en duidelijke opvoeding nodig hebben. Hardheid is echter absoluut niet nodig en zelfs zeer onwenselijk bij het opvoeden van een Ridgeback. Ze willen gezien worden als een partner en niet als een slaaf en dat merk je ook bij het opvoeden. Een harde hand zullen ze niet vergeten, laat staan vergeven. Als je als eigenaar consequent en eerlijk bent en de Ridgeback met respect behandeld lukt het prima om een Ridgeback op te voeden tot een fijne hond. Dit vereist wel geduld want Ridgebacks zijn pas laat volwassen. Bij een reu duurt dit gemiddeld tot ze tweeënhalf zijn, teven zijn vaak wel iets eerder volwassen.

Rhodesian Ridgebacks zijn, zeker naar kinderen uit het eigen gezin, zeer verdraagzaam. En zijn ondanks hun formaat prima geschikt om in een gezin met (kleine) kinderen te leven. Wel is het dan van belang dat de ouders niet alleen de hond goed opvoeden in de omgang met kinderen, maar ook de kinderen dienen opgevoed te worden in de omgang met de hond. Want hoe verdraagzaam een Ridgeback ook is, ook een Ridgeback heeft zijn grenzen. En kinderen zijn meestal nog niet in staat om de subtiele signalen die een hond gebruikt om aan te geven dat hij iets niet prettig vindt te begrijpen.

De foto op deze pagina is gemaakt door Leonie Huitema.